ကလေးတွေက လိုချင်တာမရဘူး၊ စိတ်မကျေနပ်ဘူးဆိုတာနဲ့ ဝူးဝူးဝါးဝါးထငိုတာ၊ ဂျစ်တိုက်တာတွေလုပ်တာ သိပ်မြန်ပါတယ်။ ကလေးက မဖြစ်နိုင်တာကိုတောင်းဆိုနေတာမျိုး ဒါမှမဟုတ် တခြားကလေးတစ်ယောက်ရဲ့လက်ထဲကတစုံတခုကို လိုချင်နေတာမျိုးဆိုရင် သူ့ကို တခုခုဆီ အာရုံလွှဲပေးလိုက်ပါ။ တခုခုကိုလုပ်နေရရင် သူအလိုမကျဖြစ်နေတဲ့အရာကိုမေ့သွားတတ်တာ ကလေးသဘာဝပါ။
(၂) သတိပေးစကားနဲ့ ဟန့်ပါ
ကလေးငယ်တွေဆိုတာ မိဘအုပ်ထိန်းသူတွေရဲ့ သတိပေးဆုံးမမှုတွေလိုအပ်တဲ့အရွယ်ဖြစ်ပါတယ်။ မလုပ်ရဘူးလို့ မိဘက စည်းကမ်းချထားတဲ့အရာတစ်ခုခုကို ကလေးက ချိုးဖောက်တော့မယ်ဆိုရင် ဒါမှမဟုတ် ခပ်ဆိုးဆိုးအပြုအမူတစ်ခုခုလုပ်တော့မယ့် အရိပ်အယောင်မြင်ရင် ကိုယ်ကလှမ်းပြီးသတိပေးလိုက်ပါ။ သားရေ မလုပ်ရဘူးနော်၊ သမီးရေ မေမေဘာပြောထားလဲ စသည်ဖြင့်ပေါ့။ သတိပေးတဲ့အခါမှာ ‘တကယ်လို့ နားမထောင်ရင်….’ဆိုတဲ့စကားလေးထည့်ပြောပေးပါ။ဥပမာ စကားနားမထောင်ရင် သားလိုချင်တဲ့အရုပ်ဝယ်မပေးတော့ဘူးနော်၊ သားကိုကစားကွင်းလိုက်မပို့တော့ဘူးနော်ဆိုတာမျိုး။ ဒါမှ ထပ်ဆိုးမယ်ဆိုရင် အကျိုးဆက်တစ်ခုခုကြုံတွေ့ရတော့မယ်ဆိုတာ ကလေးကနားလည်လာပါလိမ့်မယ်။
(၃) စကားတိုတို၊ အသံချိုချိုနဲ့ရှင်းပြပါ
ကလေးက စကားသင်ကာစအရွယ်ဖြစ်လို့ သူတို့ရဲ့အမှားတွေ၊ အကျိုးဆက်တွေအကြောင်းကို သိပ်ရှည်ရှည်ဝေးဝေးမရှင်းပြပါနဲ့။ ကလေးနားလည်လောက်မယ့် စကားလုံးတွေကို တိုတိုနဲ့လိုရင်း ရှင်းပြပါ။ သူတို့လုပ်နေတာမှားတဲ့အကြောင်း၊ ဒီလိုလုပ်ရင် ဘာ့ကြောင့် အပြစ်ပေးခံရမှာလဲဆိုတဲ့အကြောင်းရင်းလောက်ပဲရှင်းပြပါ။ ကလေးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းမဆက်ဆံပါနဲ့။
မှတ်ချက်များ
သင့်အတွေးများကို ဝေမျှပါ။
သင့်ကျန်းမာရေးအတွေးများကို Hello Sayarwonနဲ့ ဝေမျှလိုက်ပါ။
ဆက်သွယ်ရန် သို့မဟုတ် ဝင်မည်။ နှင့် ဝင်ရောက်ဆွေးနွေးပါမည်။