အဝလွန်စေတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင် အခြေအနေကို “obesogenic environment” လို့ခေါ်ပါတယ်။ ဒီထဲမှာ အဝလွန်ခြင်းကို ထိန်းထားတဲ့ တခြားအချက်တွေဖြစ်တဲ့ ဟော်မုန်း မညီမျှမှုတွေ၊ ထိန်းမရအောင် စားတာတွေ ပါဝင်ပါတယ်။ ဥပမာ နောက်ကျမှအိပ်တယ် ဒါမှမဟုတ် အိပ်ချိန် နည်းလွန်းတယ်ဆိုရင် ဟော်မုန်း မညီမျှမှု ဖြစ်ပြီး ghrelin ဆိုတဲ့ ဆာလောင်စေတဲ့ ဟော်မုန်းထွက်လာပါတယ်။ ဒီကနေမှ အမြဲလိုလို ဆာလောင်နေပြီး စားချင်နေတဲ့ ခံစားချက်မျိုး ရလာတာကြောင့် အဝလွန်လာပါလိမ့်မယ်။
ဆေးဝါးများ
ဆေးဝါးတွေမှာ အဓိကကတော့ သွေးတွင်းသကြားဓာတ်ထိန်းပေးနေတဲ့ ဆေးတွေပါပဲ။ ဆီးချိုသွေးချိုဆေးတွေမှာ ကိုယ်အလေးချိန်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး ကိုယ်အလေးချိန်တက်စေတဲ့ ဆေး၊ ကိုယ်အလေးချိန်အပေါ် သက်ရောက်မှု မရှိတဲ့ဆေး၊ ကိုယ်အလေးချိန် ကျစေတဲ့ ဆေးဆိုပြီး ရှိပါတယ်။
- ကိုယ်အလေးချိန်တက်စေတဲ့ ဆေး
အင်ဆူလင်က အမျိုးအစား ၁ရော အမျိုးအစား ၂ ဆီးချိုသွေးချိုရောဂါမှာရော သုံးနိုင်တဲ့ ဆေးပါ။ သွေးတွင်းသကြားဓာတ်ကို ကောင်းကောင်းထိန်းနိုင်ပေမယ့် ဝစေတဲ့ ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးတော့ ရှိပါတယ်။ ဒါ့ပြင် သွေးတွင်းသကြားဓာတ်ကို အလွန်အမင်းကျဆင်းတာဖြစ်နိုင်လို့ လူနာတွေက ကြောက်ပြီး အစားပိုစားကြတာတွေကြောင့်လည်း ပါပါတယ်။
Sulfonylureas (gliclazide, glipizide) ကလည်း အင်ဆူလင်ကို ထွက်စေတဲ့ insulin secretagogues တွေ ဖြစ်တဲ့အတွက် အင်ဆူလင်ထိုးသလိုမျိုးပဲ ဝလာနိုင်ပါတယ်။ Thiazolidediones (rosiglitazone, pioglitazone) ကလည်း ကိုယ်အလေးချိန်တက်စေနိုင်တဲ့ ဆီးချိုသွေးချို ထိန်းဆေးပဲ ဖြစ်ပါတယ်။
ဒါကြောင့် အဝလွန်တဲ့သူတွေမှာ ဒီဆေးတွေကို တတ်နိုင်သလောက် မပေးဘဲ တခြားဆေးတွေနဲ့ အစားထိုးကြပါတယ်။ မဖြစ်မနေပေးဖို့ လိုလာရင်လည်း ဆေးပမာဏကို သေချာချိန်တာ၊ လူနာကို စားသောက်နေထိုင်မှုပုံစံ ဖိဖိစီးစီး ပြောင်းခိုင်းတာတွေ လုပ်ရပါတယ်။
မှတ်ချက်များ
သင့်အတွေးများကို ဝေမျှပါ။
သင့်ကျန်းမာရေးအတွေးများကို Hello Sayarwonနဲ့ ဝေမျှလိုက်ပါ။
ဆက်သွယ်ရန် သို့မဟုတ် ဝင်မည်။ နှင့် ဝင်ရောက်ဆွေးနွေးပါမည်။