အိမ်မှာ ဘာအလုပ်မှမခိုင်းခြင်း

ကိုယ့်သားသမီးအတွက် ဘာမဆိုလုပ်ပေးနိုင်တယ်လို့ မိဘတွေတွေးလေ့ရှိပါတယ်။ ကလေးကို ဘာမှမခိုင်း၊မသင်ဘဲ ပိုးမွေးသလိုမွေးကြတဲ့အခါ ဘာမှမတတ်၊ အလိုက်မသိတတ်တဲ့ပေါ်ကြော့ကလေးတွေအဖြစ်ကြီးပြင်းလာပါလိမ့်မယ်။ မိဘတွေအနေနဲ့ ကလေးတွေကို ငယ်ကတည်းက ဝိုင်းကူတတ်တဲ့အကျင့်လေးကျင့်ထားပေးသင့်ပါတယ်။ ကိုယ့်အမှိုက်ကိုယ်ရှင်းစေတာမျိုး။ ကူညီတတ်ပြီး အမှီအခိုကင်းကင်းနဲ့ ကိုယ့်တာဝန်ကိုယ်ယူနိုင်တဲ့ကလေးတွေဖြစ်လာစေဖို့ ပျိုးထောင်ပေးရပါမယ်။

စည်းကမ်းလေးတွေ မထားပေးခြင်း

ကလေးကို ဘယ်လိုစည်းကမ်းသတ်မှတ်ပေးရမလဲ၊ လိုက်နာအောင်ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲဆိုတာ တချို့မိဘတွေက မသိကြပါဘူး။ ကိုယ့်တုန်းက စည်းကမ်းဘောင်ထဲ မွန်းကျပ်ခဲ့ရတဲ့အတွေ့အကြုံရှိသူမိဘတွေက သားသမီးတွေအလှည့်ကျ ကလေးက ကလေးပဲလေ ဆိုပြီး အလိုလိုက်ထားတတ်ကြပါတယ်။ ရလဒ်ကတော့ မိသားစုထဲမှာ သူတို့သာအရေးကြီးဆုံး၊ သူတို့ရဲ့လိုအပ်ချက်သာအရေးကြီးဆုံးလို့ ကလးတွေကမှတ်ယူလာတတ်ပါတယ်။ စည်းကမ်းမသတ်မှတ်ထားတဲ့အတွက် ဆိုးလာတဲ့ကလေးက နောက်မှ သွန်သင်လို့မလွယ်တော့ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် စည်းကမ်းတင်းကျပ်လွန်းရင်လည်း သိတတ်လိမ်မာတဲ့သူတွေဖြစ်လာနိုင်သလို၊ မလိုက်နာတဲ့ကလေးကျတော့ ခံပြောတတ်တဲ့၊တော်လှန်တတ်တဲ့သဘာဝနဲ့ကြီးပြင်းလာနိုင်တယ်ဆိုတာလည်း မမေ့ပါနဲ့။

မိဘတွေက စံနမူနာကောင်း ဖြစ်မနေခြင်း

ကလေးဆိုတာမြင်ရတွေ့ရတာတွေကိုအတုခိုးတတ်ပါတယ်။ ကလေးကိုပျော်ရွှင်တတ်၊ချစ်ခင်ကြင်နာတတ်ပြီးတွေးခေါ်မြော်မြင်တတ်၊ ရိုသေလေးစားတတ်တဲ့သူအဖြစ်ကြီးပြင်းလာစေချင်တယ်ဆိုရင် အဲဒီလိုဖြစ်စေချင်တဲ့ပုံစံအတိုင်း မိဘတွေက စံနမူနာကောင်းနေပြရပါမယ်။ ကလေးရှေ့မှာဒေါသကြီးတာလိုမျိုး အပြုအမူတွေမလုပ်သင့်ပါဘူး။ မိဘတွေက မဆင်ခြင်သရွေ့ သားသမီးဆီက အမှန်တကယ်လေးစားမှုကို ရနိုင်မှာမဟုတ်ပါဘူး။ ကိုယ်တော့လုပ်ပြီး ကလေးကလိုက်လုပ်တော့ အပြစ်ပေးမယ်ဆိုတာမျိုးဘယ်တော့မှမလုပ်မိပါစေနဲ့။