(၈) ကလေးရဲ့ခံစားချက်ကို လျစ်လျူရှုတာ
မေမေတို့ လုပ်မိတာများတဲ့ အမှားတစ်ခုက ကလေးရဲ့ခံစားချက်ကို ထည့်မတွေးတာပဲဖြစ်ပါတယ်။ ဥပမာ ငိုနေတဲ့အခါမျိုးဆို ရုတ်တရက်အငိုတိတ်အောင် တစ်နည်းနည်းနဲ့လုပ်လိုက်တာထက် သူတို့ဘာကိုခံစားနေရလဲဆိုတာနားလည်နေတဲ့အကြောင်း ကလေးသိအောင် ကြင်ကြင်နာနာ ချဉ်းကပ်ဖြေရှင်းပေးသင့်ပါတယ်။
(၉) အိမ်မှာ ဘာမှမခိုင်းတာ
ကိုယ့်သားသမီးအတွက် ဘာမဆိုလုပ်ပေးနိုင်တယ်လို့ မိဘတွေ တွေးလေ့ရှိပါတယ်။ ကလေးကို ဘာမှမခိုင်း၊မသင်ဘဲ ပိုးမွေးသလိုမွေးကြတဲ့အခါ ဘာမှမတတ်၊ အလိုက်မသိတတ်တဲ့ ပေါ်ကြော့ကလေးတွေအဖြစ် ကြီးပြင်းလာပါလိမ့်မယ်။ မိဘတွေအနေနဲ့ ကလေးတွေကို ငယ်ကတည်းက ဝိုင်းကူတတ်တဲ့အကျင့်လေး ကျင့်ထားပေးသင့်ပါတယ်။ ကိုယ့်အမှိုက်ကိုယ်ရှင်းစေတာမျိုး။ ကူညီတတ်ပြီး အမှီအခိုကင်းကင်းနဲ့ ကိုယ့်တာဝန်ကိုယ်ယူနိုင်တဲ့ ကလေးတွေ ဖြစ်လာစေဖို့ ပျိုးထောင်ပေးရပါမယ်။
ကလေးကို ဘယ်လိုစည်းကမ်းသတ်မှတ်ပေးရမလဲ၊ လိုက်နာအောင်ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲဆိုတာ တချို့မိဘတွေက မသိကြပါဘူး။ ကိုယ့်တုန်းက စည်းကမ်းဘောင်ထဲ မွန်းကျပ်ခဲ့ရတဲ့အတွေ့အကြုံရှိသူမိဘတွေက သားသမီးတွေအလှည့်ကျ ကလေးက ကလေးပဲလေ ဆိုပြီး အလိုလိုက်ထားတတ်ကြပါတယ်။ ရလဒ်ကတော့ မိသားစုထဲမှာ သူတို့သာအရေးကြီးဆုံး၊ သူတို့ရဲ့လိုအပ်ချက်သာ အရေးကြီးဆုံးလို့ ကလေးတွေကမှတ်ယူလာတတ်ပါတယ်။ စည်းကမ်းမသတ်မှတ်ထားတဲ့အတွက် ဆိုးလာတဲ့ကလေးက နောက်မှ သွန်သင်လို့မလွယ်တော့ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် စည်းကမ်းတင်းကျပ်လွန်းရင်လည်း သိတတ်လိမ်မာတဲ့သူတွေ ဖြစ်လာနိုင်သလို၊ မလိုက်နာတဲ့ကလေးကျတော့ ခံပြောတတ်တဲ့၊တော်လှန်တတ်တဲ့သဘာဝနဲ့ ကြီးပြင်းလာနိုင်တယ် ဆိုတာလည်း မမေ့ပါနဲ့။
မှတ်ချက်များ
သင့်အတွေးများကို ဝေမျှပါ။
သင့်ကျန်းမာရေးအတွေးများကို Hello Sayarwonနဲ့ ဝေမျှလိုက်ပါ။
ဆက်သွယ်ရန် သို့မဟုတ် ဝင်မည်။ နှင့် ဝင်ရောက်ဆွေးနွေးပါမည်။